"Flatcoated retriever - typ i funkcja"
Rozwój psów aportujących wymagał wyspecjalizowanej budowy do pełnionych przez nie funkcji. W połowie XVII w., brytyjska rodzina królewska wyemigrowała do Francji podczas angielskiej rewolucji. Francuzka arystokracja rozpowszechniła łowiectwo jako formę spędzania wolnego czasu i kiedy Brytyjczycy powrócili do Anglii, przywieźli ten sport ze sobą. Wiele rożnych ras używane było do płoszenia, lokacji i przynoszenia zwierzyny. Wczesne grafiki, ze scen myśliwskich z Francji, ukazują wiele spanieli i kilka silnych, mocnych i podobnych do seterów psów aportujących. Wraz z postępem technologicznym broni palnej, powstała potrzeba wyspecjalizowanego psa do aportu z wody i lądu. Każda rodzina posiadaczy ziemskich i każde hrabstwo wykreowało swój własny typ retrievera. Ten ciężki typ seterowaty, ze starych grafik, wydaje się być podstawą do rozwoju rasy. Później dołączony do niego został pracujący "collie" by były łatwiejsze w układaniu oraz psy przywiezione z Nowej Funlandii i Labradoru. Do XIX w. moda wskazywała kruczoczarny jako ulubiony kolor dla retrievera i to pozwoliło na pewna standaryzację dostosowania psa do wykonywanej przez niego pracy. Można to zaobserwować na obrazach i grafikach z tamtego okresu.
Gdy rozpoczęły się wystawy psów, zwierzęta prezentowane, były po prostu trochę lepiej wyglądającymi psami pracującymi. Dr Bond Moore (krajowy lekarz w British Midlands) a zarazem sędzia kynologiczny i myśliwy, był jednym z nielicznych, którzy podjęli się standaryzacji kształtu i wielkości retrieverów. Znalazł również bogatych patronów dla tych ras min. S.E. Shirley z Ettington (patron retrieverów przez następne 30 lat i założyciel Kennel Clubu).
To co wyewoluowało, to mocno zbudowany pies średniej wielkości, z gęstą, odporną na pogodę sierścią, która przylega gładko do ciała (nie może być kręcona lub nazbyt szorstka).
Rzecz, która wyróżnia fcr'a od innych retrieverów to charakterystyczna i praktyczna sylwetka. Głowa i kufa długa, na tyle mocna by mogła przynieść każdą zwierzynę. Głowa składa się jakby z jednej części (nie ma wyraźnego podziału na czaszkę i kufę) i te (czaszka i kufa) powinny być jednej długości. Stop bardzo delikatny. Głowa osadzona na mocnej szyi, płynnie przechodząca w tułów. Głęboka klatka piersiowa od frontu aż po ostatnie żebro i mocne kwadratowe lędźwie. Klatka piersiowa jest umiarkowanie szeroka ale widziana z boku lub z przodu ma charakterystyczny "dziób". Ten "dziob" powinien być strukturą fizyczną a nie kępką włosów. Od łopatki do "dzioba" i od "dzioba" do łokcia, kości powinny być jednej długości, ustawione pod kątem 90 stopni. Gdy pies stoi to mniej więcej 65% ciężaru ciała znajduje się na przednich łapach, natomiast w biegu aż 90% ciężaru absorbuje front. Dlatego tak istotna jest prawidłowa budowa frontu (pozwala to na bardziej ekonomiczna ilość kroków i minimalizuje wstrząsy).
Linia górna powinna być na jednym poziomie, nigdy zniżająca się ku tyłowi lub ugięta pośrodku. Jeśli szyja i ramiona są dobrze osadzone to będzie widać delikatny dołek zaraz za miejscem gdzie kończy się szyja. Jakakolwiek miękkość tylu lub lędźwie dłuższe niż kwadratowe są wada i pies pracujący staje się chwiejny w ruchu już w młodym wieku.
Tył fcr'a powinien być dobrze umięśniony, umiarkowanie katowany. Tzw. drugie udo (od kolana do pęciny) powinno być tej samej długości co udo (od biodra do kolana). Pęcina dość krótka. Retriever powinien biec, używając tyłu jak najefektywniej. Psy, które są przekątowane muszą pchać ciało w pozycji jakby biegły pod górę co powoduje stratę energii i utrzymanie większego ciężaru ciała na biodrach i kręgosłupie.
Podsumowując, fcr jest silnym lecz eleganckim, średniej wielkości psem, o średniej masie i kości. Ożebrowanie długie, głębokie i dość płaskie. Fcr nie może być przysadzisty. Standardowy wygląd to: siła bez ociężałości i werwa bez nadmiernej lekkości. U flata wszystko powinno być średnie i umiarkowane.
Wszelkie zamiary stylizowania lub zmiany kształtu psa poprzez golenie, nadmierne wystrzyżenie etc. jest naganne. Podcięcie uszu, delikatne uporządkowanie szyi i łap to jedyne potrzebne zabiegi.
Autor Edward. J. Atkins z Flatcoated Retriever Society Yearbook 2008.
tłumaczyła I.Kulczycka
